Heer, Uw volk wordt geknecht en belaagd,

vermoord worden zij, die U hebt uitverkoren,

van huis, haard en land worden zijn verjaagd

en tóch zullen zij U altijd toebehoren.

Dit volk dat U liefhebt, vanaf verre tijden,

Uw Oogappel, schreeuwt onder oorlogsgeweld,

duizenden en nog eens duizenden lijden,

de trotse Ceder is bijna geveld.

En nóg slaapt Uw volk en kan niet begrijpen,

waarom de Koning der koningen niet komt,

Israëls vijanden willen niet wijken,

gaan steeds maar door, tot Uw volk is verstomt.